Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ον

Πέρασαν χρόνια λοιπόν από τότες. Τώρα γύρισε και θα έμενε για πάντα. Είχε κάποια χρήματα, και ήξερε πως δεν χρειαζόταν περισσότερα. Όμως μαθημένος στην ενασχόληση, δεν θα έμενε εν ανεργία. Από μικρός σκεφτόταν τον εαυτό του ως ντετέκτιβ, ένα επάγγελμα που τον συνέπαιρνε, τώρα όμως θα έκανε κάτι παραπλήσιο και δυσκολότερο. Εδώ και καιρό κατέληξε πως θα άνοιγε ένα γραφείο ερευνών για τη μετά θάνατο ζωή. Πουθενά σε όλο τον κόσμο δεν συνάντησε αυτό το επάγγελμα, έτσι θα το εξασκούσε πρώτος. Καλά γνώριζε πως θα ήταν δύσκολο επάγγελμα, αλλά γνώριζε επίσης τον πόνο των ανθρώπων για το θάνατο, που στη μεγάλη και αφόρητη λύπη τους θα ήθελαν να μάθουν για την μετά θάνατο ζωή, ώστε αν πράγματι υπήρχε, να έχουν μια ελπίδα στην τωρινή ζωή. 
Ένα γραφείο που θα ερευνούσε για τους νεκρούς και θα έδινε απαντήσεις και εξηγήσεις στους λυπημένους συγγενείς, αλλά και σε όσους ενδιαφέρονταν για τη δική τους μετά θάνατο ζωή.
 Με όσα γνώριζε, πίστευε πως εύκολα θα έδινε απαντήσεις ανάλογες στην κάθε περίπτωση, και πώς εύκολα οι θλιμμένοι πελάτες θα τις αποδέχονταν.
Θα άνοιγε λοιπό ένα γραφείο, και θα αναλάμβανε έρευνες τοιούτου είδους, που φυσικά θα στοίχιζαν ακριβά καθώς θα ήταν εξειδικευμένες που δεν μπορούσε να κάνει οποιοσδήποτε. Πίστευε πως ήταν ένα πρωτότυπο επάγγελμα, μια καλή επιχείρηση που θα απέδιδε, καθώς οι άνθρωποι με πολλή διάθεση θα πλήρωναν ώστε να απαλύνουν τον πόνο του θανάτου.
Ήξερε πως όσοι ασχολούνταν με το θάνατο κέρδιζαν πολλά χρήματα. Τα ιατρεία και τα νεκροτομεία όπου μέσα κατέληγαν οι πεθαμένοι, ήσαν επιχειρήσεις επικερδείς, είτε σε οικονομικούς καλούς καιρούς, είτε σε χαλεπούς.
Ώστε τις επόμενες ημέρες θα μεριμνούσε γρήγορα να ανοίξει ένα γραφείο για να στεγαστεί, να αγοράσει ένα αμάξι για να κινείται, και να γνωστοποιήσει τα σχέδια του στους χωριανούς και στους περιχωριανούς.