Ο ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8ον












Ο Κυριακός καθόταν στην αναπαυτική καρέκλα πίσω από το μεγάλο γραφείο που έγερνε πίσω η ράχη καθώς με δύναμη έριχνε πάνω το βάρος του, και είχε τα πόδια απλωμένα και σταυρωμένα πάνω στο γραφείο, ενώ ένα τσιγάρο μισοτελειωμένο κρεμιόταν στο στόμα του με την καύτρα έτοιμη να πέσει πάνω στο σακάκι του.
Απέναντι το παράθυρο ήταν ανοιχτό και το κρύο έμπαινε μέσα, αλλά ήταν σκληραγωγημένος, και το απολάμβανε. Πέρα μακριά κάτω στο γέρμα, φαινόταν η θάλασσα αφρισμένη και τρικυμισμένη με το βουητό των κυμάτων που έσκαγαν στα βράχια να φτάνει ως τα αφτιά του. Ο καιρός ήταν μαύρος, σημάδι πως σε λίγο θα αρχίνιζε η βροχή. Έξω ο δρόμος ήταν έρημος, ίσως οι χωριανοί ένεκα της ερχόμενης βροχής βιαστικά να προσπαθούσαν να τελειώσουν τις τελευταίες δουλειές της ημέρας πριν κλειστούν στα σπίτια τους.
Καθόταν και ρέμβαζε με το μυαλό του να γυρνά εδώ και εκεί. Οι σκέψεις του έτρεχαν, η μια διαδεχόταν την άλλη. Ένιωθε ικανοποιημένος με το γυρισμό του. Είχε λείψει αρκετόν καιρό, και ο νόστος που κρυβόταν μέσα του, είχε φανερωθεί τώρα, γι αυτό χαιρόταν που αποφάσισε και επέστρεψε. Ένιωθε πως δεν ήθελε να ξαναφύγει.
Αντίκρισε τους παλιούς τόπους με ευχαρίστηση, άλλους όπως τους άφησε, και άλλους αλλαγμένους, ξεχερσωμένους και γεμάτους μπετόν και σύγχρονα σπίτια. Έφτιαξε το παλιό χαλασμένο οικογενειακό σπίτι, και πρόσθεσε μια μεγάλη κάμαρη στην οποία έξω στην πόρτα κρέμασε μια ταπέλα που έγραφε με μεγάλα γράμματα,
«ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟ».
 Στα χείλη του σχηματίστηκε ένα χαμόγελο καθώς έφερε στο μυαλό του την απορία και την αμφιβολία στα πρόσωπα των κατοίκων, αλλά δεν στενοχωρήθηκε, καθώς με την ευφράδεια και τον λόγο που καλά διαχειριζόταν, τους κατατόπισε πως δεν ήταν μια απλή και ασυμβίβαστη εργασία, αλλά εμπεριέκλειε μια ολόκληρη επιστήμη όπως ενός ψυχιάτρου ή ενός ιερέως και πως θα δεχόταν να διαχειριστεί μόνο ανθρώπους που θα είχαν πραγματική ανάγκη βοήθειας και συμβουλών για να διαχειρίζονται τον πόνο τους, αλλά και να τους μεταδώσει γνώσεις για τη μετά θάνατο ζωή.
 Είχε γεμίσει τους τοίχους με βιβλιοθήκες και χοντρά βιβλία που μέσα έγραφαν όσα κατά καιρούς προφήτες, Άγιοι και επιστήμονες, είχαν αποφανθεί θρησκευτικά και επιστημονικά για το θέμα. Ένα ωραίο ντεκόρ που έδινε ομορφιά στο χώρο, καθώς και την κατάλληλη έμφαση και σοβαρότητα, ενισχύοντας τοιουτοτρόπως τη σοβαρότητα της επιχείρησης του. 
Ένα μεγάλο χαμηλό τραπέζι ήταν στη μέση του δωματίου, και δυο τόννενες καρέκλες στην άλλη μεριά. Πάνω στο τραπεζάκι είχε ένα μπολ με κουφέτες, και ένα τασάκι. Απλή η διακόσμηση, αλλά ζεστή η ατμόσφαιρα, που θα έκανε τον επισκέπτη να αισθάνεται καλά.